Paroles Eltse grins foarby (dutch version) De Kast

Eltse grins foarby (dutch version)

It read beskynt de greiden, de jûn falt oer de mar
Dêr stean se mei har beiden en hy sjocht noch ris nei har
Se stean foar harren hutte, fan pôlen, liem en reid
Syn hân leit op har skurte, hy wurdt mei koarten heit
It jier hast fyftjin hûndert, feroare maatskippij
Se lije der net ûnder, se fiele harren frij
Der is faaks wol wat geande, hy moat soms op oorlochspaad
Mar wêr't se eins foar steane, no dat wurdt er nea gewaar
Dochs ha se neat te kleien en al hawwe se gjin jild
It iten dat se krije is de rykdom fan it fjild
It jier hast fyftjin hûndert, in nije hearskippij
Se bûge der net ûnder, se bliuwe altyd frij
Chorus:
De sinne skynt al ieuwen oer ûs lân
Bringt de iere moarn, eltse dei opnij
De wyn hellet noch alle dagen oan
Giet fan lân nei lân, eltse grins foarby
It read beskynt it kampke, de jûn falt oer de stêd
Dêr boartet in lyts famke, noch in skoftsje, aanst op bêd
Se jeuzelt hûndert út, de taal dy't mem har bybrocht hat
Har heit ropt troch it rút dat se nei binnen komme moat
It jier no hast twa tûzen, Europa dat wurdt nij
It famke sjongt en dûnset en laket dan nei my
Chorus

Dutch translation:
Het rood beschijnt het weiland, de avond valt over het meer
Daar staan ze met hun beiden en hij kijkt nog eens naar haar
Ze staan voor hun hut, van pollen, leem en riet
Zijn hand ligt in haar schoot, hij wordt binnenkort vader
Het jaar haast vijftienhonderd, veranderde maatschappij
Ze lijden er niet onder, ze voelen zich vrij
Er is vaak wel wat aan de hand, hij moet soms op oorlogspad
Maar waar ze eigenlijk voor staan, nou dat wordt hij nooit gewaar
Toch hebben ze niets te klagen en al hebben ze geen geld
Het eten dat ze krijgen is de rijkdom van het veld
Het jaar haast vijftienhonderd, een nieuwe heerschappij
Ze buigen er niet onder, ze blijven altijd vrij
Refrein:
De zon schijnt al eeuwen over ons land
Brengt de vroege morgen, elke dag opnieuw
De wind haalt nog alle dagen aan
Gaat van land naar land, elke grens voorbij
Het rood beschijnt het wijkje, de avond valt over de stad
Er speelt een klein meisje, nog een poosje, zometeen op bed
Ze brabbelt honderduit, de taal die moeder haar bijgebracht heeft
Haar vader roept door het raam dat ze naar binnen komen moet
Het jaar nu haast tweeduizend, Europa dat wordt nieuw
Het meisje zingt en danst en lacht dan naar mij
Refrein